Ook Beertema vlagt
Een dergelijk pontificaal uitdagend gebaar hoeft niet werkelijk te verrassen. Hij heeft al eerder zich onderscheiden door een zekere rondborstige grofstoffelijkheid van zijn uitingen. Kennismaking of overleg met de toenmalige HBO-raad was bijvoorbeeld niet zijn ding. Beertema hield zijn deur gesloten voor de nieuwe voorzitter van de HBO-raad, Guusje ter Horst en noemde haar de “opvolger van Doekle ‘de dhimmi’ Terpstra”.
Waarom? Omdat zij “tot dezelfde verzetsbeweging behoort als de heer Terpstra (iets met Elite en Verzet en Opstand).” Binnen het HBO grinnikte men wel wat hierover. “Het is meer de stijl van het brievenbusplassen bij je buren, dan die van een effectieve partij die opkomt voor de meer dan 400 duizend kinderen van Henk en Ingrid die in het HBO studeren”, ontviel een zegsman.
Jaarlijkse zuivering
Ook het lerarencorps was in den brede al vaak zijn doelwit. Beertema heeft al eens een jaarlijkse ontslagronde van 5% van de docenten bepleit. De zwakste leraren konden er zo het eerst uit en wie dat zijn, dat weten de vrouwen en mannen op de werkvloer zelf het best. Beertema’s eigen 34 jaar leservaring in het Rotterdamse MBO was daarvoor zijn inspiratie en garantie.
Deze jaarlijkse zuivering van de pubieke zaak noemde ScienceGuide – in de woorden van Beertema “Een links studentenblaadje dat een wig wil drijven in het kabinet” – zeer passend bij zijn politieke filosofie. Het was immers een authentiek revolutionair-liberaal idee uit de tijd van Robespierre. Dat de navolgers van ‘de Onkreukbare’ juist een eind maakten aan het wapperen van de Prinsenvlag, omdat zij bepaald andere politieke kokardes prefereerden, is nu wel een aardige zijdelingse gedachte.
Ziet er niet uit
“Het feestje verpesten is de PVV-core-business,” zei Beertema al eens in het #HBO-discours. Zo meldde hij dat statusverhoging van het vak van leraar er niet gaat komen, omdat de betrokken mensen dat niet waard zijn.
“Ze moeten dat zelf willen, meer status. Kijk alleen eens rond, hoe leraren er uit zien in de school. Vreselijk. Bij de leraressen valt het nog wel mee, maar verder zien ze er niet uit. Ook is het overal ‘je en jouw’-en en gebruiken ze hun voornemen. Ze identificeren zich volledig met hun leerlingen, dat dwingt geen respect af.”
Beertema had een decennium geleden in zijn eigen school discussies willen organiseren over ‘het multiculturele drama’ en de thesen van Paul Scheffer daaromtrent. “Maar niemand had daar zin in. Ze willen na het werk naar de camping, naar hun caravan.”
Comité du Salut Public
Hoe liep het trouwens af met Robespierre? De radicale voorman der Jacobijnen werd uiteindelijk zelf slachtoffer van zijn voortdurende zuiveringen van het openbare leven. Na een groots Feest van de Verlichting op het Parijse Champ de Mars, waarin een als Godin van de Rede opgedirkte actrice als nieuw staatssymbool op de troon werd gezet en na de vervanging van de kerkelijke kalender door een rationele, decimale tijdsordening werd ‘l’Incorruptible’ zelf onder de valbijl van dokter Guillotin gelegd.
Ook dat was wel weer een vorm van rationalisatie en Verlichting: in plaats van brandstapels en vierendelen werd de gezuiverde burger snel en pijnloos in het openbaar ontzield. Niet de wreedheid, maar het ‘salut public’ werd voorop gesteld.
Robespierre’s bestuur, het ‘Comité du Salut Public‘, werd na zijn onthoofding vervangen door het Directoire. Dit nieuwe, meer polderend orgaan poogde Frankrijk in gematigd-republikeinse zin te regeren. Een intussen opgeklommen mannetjesputter, de Corsicaanse artillerieluitenant Buonaparte, liet zich in 1799 bij coup in nog nadrukkelijkere Romeins-republikeinse zin aanwijzen als Consul. Zo zou hij de revolutie beschermen tegen staatsgrepen van de voormalige Jacobijnen. Enige jaren later kroonde hij zichzelf tot keizer.
